Bitkilerdeki üremenin keşfi, çok uzun yıllar boyunca
insanoğlunun gayretleri sonucunda ortaya konulmuştur. Bu olayın nasıl
gerçekleştiği, Aristo'ya kadar gitmektedir. Fakat Aristo, bitkilerin kendi
çabalarıyla ürediğini ileri sürerek bitkilerdeki üreme hücrelerinin varlığına
değinmemiştir. Zamanla insanoğlunun tarımsal faaliyetleri
ve yapmış olduğu araştırmalarla birlikte, bitkilerde eşey varlığının olduğunu
tespit etmişlerdir. Mikroskobun keşfi ve geliştirilmesiyle bu durum daha da
aydınlığa kavuşturulmuştur.
Bitkiler,
çiçekli (tohumlu) ve çiçeksiz (tohumsuz) bitkiler olmak üzere ikiye ayrılırlar.
Biz burada tamamının eşeyli üreme gerçekleştirdiği çiçekli bitkilerin üreme yapılarını ele alacağız.
Çiçek
Üreme olayı çiçek denilen yapılarda gerçekleşir. Çiçekli
bitkilerde üreme kısaca, çiçekten tohum ve meyve oluşumu ile tohumun, çimlenip
tekrar bitki oluşturarak bu bitkinin de çiçek açmasıyla özetlenebilir. Burada
olay, bir tohumun çimlenmesi ile başlar. Tohum, bulunduğu ortamın uygun
koşulları altında çimlenmeyi başlatır. Ortamda optimum (en uygun) sıcaklık, su ve oksijen bulunduğunda tohumda metabolik
olaylar başlar. Bu duruma çimlenme, başka bir ifadeyle tohumun çimlenme
güçlüğünü kaldırması denir. Bu aşamadan sonra büyüme durumuna geçilir. Yani
tohumda ard arda mitoz bölünmeler gerçekleşerek fidecik meydana gelir. Tohumun
çimlenmesinden bitkinin çiçek açıncaya kadarki geçen döneme vegetatif evre
denir. Fidecik büyüme, gelişme ve olgunlaşmasını tamamladıktan sonra, üreme
görevini yerine getirmek için çiçek açar. Bitkinin
çiçek açıp tohum oluşturduğu bölümü içine alan zaman dilimine ise generatif
evre denir.
Şimdi bir çiçeğin
en dıştan içe doğru barındırdığı tüm yapılarını inceleyelim:
Çiçeğin alt bölümünde yer alan yeşil renkli yapraklardır.
Sepaller, çiçeğin en dış kısmını oluşturur. Klorofil pigmenti içerip
kloroplastlara sahip olduklarından dolayı, fotosentez yapma işlevleri vardır.
Bitkilerin tür özelliklerine göre sepaller, ayrı veya birleşik olabilir.
Sepallerin tümüne birden kaliks ismi
verilir. Temel olarak görevleri, çiçeğin iç kısmındaki yapıları korumaktır.
Çiçeğin bitkiyle bağlantısını sağlayan sap kısma ise, pedisel denir.
Petaller (taç yapraklar, korolla)
Periant
Sepal ve petallerin hepsine birden verilen isimdir. Başka
bir deyişle, kaliks ve korollanın tamamına periant
denir.
Tepal ve Perigon
Çiçeklerde erkek üreme organı, Stamen
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbh10l_ZhYw8dDD69yn51zcYn8kwsxu65eIU_hYaVhHde1io56YIcldmPEF52twBOKVwIW9VTrW8adSH12sxfq7KdjiNRZzEoRzvSmkl63Z3hFVOjRS2XuFLDAKhqTyFY-IXoWL8KrvgI/s1600/stamen+yap%C4%B1s%C4%B1+-+anter.jpg)
Stamen yapısının uç kısmında anter bulunur. Her anter genellikle iki tekadan oluşur. Her tekada da iki polen kesesi bulunur. Polen keselerine mikrosporangiyum da denir. Mikrosporangiyumlarda 2n kromozomlu
polen ana hücreleri mevcuttur.
Anter yapısını taşıyarak reseptakuluma (çiçek tablasına)
bağlayan stamenin bir diğer kısmına ise, filament
(sapçık) denir.
Polen oluşumu
Çiçeklerde dişi üreme organı, Pistil
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRPVwEa6naJNMLbWi0eA3KpQHkPYQHsna9edoTNrq8ROjo_vKo8-5qRA4ilIv1J36I_VNmtBzB-awifAFsQ8ifVbNlzlFHQdjh3DRA5RbmssY7zxKZIC9eYfvdpt_jXgPXlWrDmxsgBGw/s1600/pistil+ovaryum+stigma+stilus.jpg)
Pistilin dışa açılan kısmına stigma denir. Stigma tozlaşmayı
kolaylaştırmak amacıyla farklılaşmış bir yapıdır. Pistilin en üst bölgesinde bulunan
stigma, yapışkan ve girintili özellikler gösterir. Bu sayede polenleri tutup
tozlaşmayı sağlayarak döllenmeye ortam hazırlar.
Stilus, pistilin boyun kısmı olup uzunluğu bitki türüne göre
değişebilmektedir. Stilus, stigmada çimlenen polenin oluşturduğu polen tüpü
için ovaryuma açılan bir yoldur.
Ovaryum, pistilin en alt ve şişkin kısmıdır. İçerisinde bir
veya birden çok tohum taslağı içerir. Tohum taslarının sayı ve dizilişleri
bitki türüne göre değişiklik gösterir. Tohum taslağı, megasporangiyum ismini de
almaktadır. Bu tohum taslaklarının her biri içerisinde 2n kromozomlu yumurta ana
hücresini taşımaktadırlar.
Çiçekli bitkilerde yumurta hücresinin oluşumu
Tohum taslağı içerisindeki yumurta ana hücresi (2n) mayoz
bölünme geçirerek dört tane n kromozomlu makrosporları oluşturur. Bu
makrosporlardan üçünün sitoplazması az olduğundan eriyip kaybolurlar. Geriye
kalan bol sitoplazmalı makrospor ard arda üç endomitoz geçirerek sekiz
çekirdekli bir hücre meydana getirir. Bu çekirdeklerden iki tanesi hücrenin tam
merkezinde konumlanarak polar çekirdekler veya merkezi çekirdekler adını
alırlar. Geriye kalan altı çekirdek de üçerli şekilde kutuplara çekilir.
Mikropil kısmına gelen üç çekirdeğin ortasında yer alan çekirdek yumurta
hücresidir. Diğer iki yanında bulunan çekirdekler ise sinerjit çekirdekler adını alırlar. Yukarıda
kalan üç çekirdeğe ise antipod çekirdekler denir.
Gelecek yayınlarımızda görüşmek üzere. Takipte kalın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder